Hicretin sekizinci yılında olmuş bulunan olayların en mühimi Mekke’nin Feth edilmesidir. Peygamber efendimizle on senelik bir süre için Hudeybiye Antlaşmasını imzâlayan Kureyşliler, aradan iki yıl geçmeden antlaşmayı çiğnediler. Peygamber efendimiz Kureyşlilerden, söz verdikleri antlaşmaya uymalarını istedi. Müşrikler buna yanaşmayınca on bin kişilik bir kuvvetle Mekke üzerine yüründü ve Arap Yarımadasında puta tapılan en merkezi yer olan Mekke fethedildi. Bütün putlar kırıldı ve Kâbe putlardan arındırıldı. Yirmi yıldan beri Müslümanlara amansız düşmanlık yapan müşriklerin gücü kuvveti tamamen kırıldı. Sevgili Peygamberimizin affına sığınıp, çoğu kişi  Müslüman oldu. [ avcılar adak kurban ]

Mekke’nin Fethinin ardından Hevâzin ve Sakif kabîleleri, Sa’d oğulları gibi bâzı küçük kabîleleri de yanlarına alarak 20 bin kişilik bir ordu ile harekete geçtiler. Sevgili Peygamberimiz de 12 bin kişilik bir ordu ile üzerlerine gidip bu müttefik olan müşrik ordusunu mağlup etti. Bu düşman kabîleler Tâif’e sığınarak yeniden savaşa hazırlanmaya başladılar. Peygamber efendimiz Tâif’i 20 gün kuşatma altına aldıktan sonra muhâsarayı kaldırdı. Bir sene sonra da Tâifliler kendi iradeleriyle Müslüman oldular.

Hicretin dokuzuncu yılı İslâmiyetin Arap Yarımadasında büyük bir süratle yayıldığı bir yıl oldu. Bir taraftan bölüm bölüm insanlar Medîne’ye gelip Müslüman oluyor, bir taraftan da İslâmiyeti kabul eden kabîlelerin dînî ve idârî işlerini yürütmek için çevreye memurlar ve vâliler gönderiliyordu. Bu sırada çevrede İslâmın yayılmasını engel olmak isteyen devletler vardı. Bunlardan biri de o zamânın en güçlü devletleri arasında yer alan Bizans’tı. Bizans Kayseri Heraklius Mûte Savaşından beri Arap Yarımadasını ele geçirerek İslâmiyetin yayılmasına son vermek istiyordu. Heraklius Hristiyan Arapların ve diğer bir takım kabîlelerin desteğini alıp, kendisi de 40 bin kişilik bir ordu toplayarak Medîne üzerine doğru yürümeye hazırlanmıştı. Peygamber efendimiz bu durumu haber alınca hemen 30 bin kişilik bir ordu hazırladı. Bu hazırlıkta Ashâb-ı kirâm mallarını da vererek maddi yönden de büyük bir fedâkârlık gösterdi. İslâm ordusu Tebük’e geldiği sırada, Müslümanların bu hazırlığını işiten Bizanslılar savaşmaktan çekinip, geri döndüler. Sevgili Peygamberimiz ordusuyla Tebük’te 20 gün kaldı. Şam’da bulaşıcı bir hastalık olan tâûn (vebâ) salgını olduğunu duyunca Medîne’ye döndü. Böylece Bizans’ın mâneviyâtı iyice kırıldı ve İslâmiyetin şanı, şerefi her tarafta duyuldu.