Allah’a ﷻ verdiğimiz uyulabilecek bir sözü sonradan çeşitli şekillere çevirmek, değiştirmek ve sözden caymak doğru olmaz. O verdiğimiz sözümüzde durmak ne kadar zor olursa olsun; bir defa ağzımızdan çıkmış ve bir kere vacip olmayan o şeyi kendi üzerimize vacip kılmışız. Öyleyse sözümüze sadık kalmalı ve adağımızı hiç naz yapmadan yerine getirmemiz gerekir. O yük gelir geçer; ama Allah ﷻ bize her zaman lâzımdır!

Her zaman elimiz Allah’a ﷻ açılacak, her zaman gözümüz Allah’tan ﷻ bekleyecek, her zaman umutlarımızı Allah ﷻ yeşertecek, her zaman her ihtiyacımızı Allah ﷻ rahata erdirecektir inşâallah. Kendi başımıza kendimizin sardığı külfeti aşmamız lâzım. Allah ﷻ Ganiyy’dir, Mugniy’dir, Kerim’dir, Rahim’dir. Biz o zorluğu aştığımızda, O ﷻ , bizim üzerimizde merhamet sahibidir. Zaten istediklerimizi vermiş ama O ﷻ verdikçe daha çok vermekten hoşlanıyor. Belki bizim bir adımımıza O ﷻ on adımla cevap verecek ve bize daha da yaklaşacak. Daha verecekleri çok şey var çünkü. [ Beylikdüzü adak kurban ]

Binâenaleyh; büyükbaş ile küçükbaş hayvanlar kurbanda aynı değeri ihtiva etmezler. Vacip olan, adağımızı (ne adamışsak) hiç değiştirmeden yerine getirmektir.

Ne adadığımızı unutmuş isek, biraz düşünüp hatırlamaya çalışırız ve hatırladığımız kadarıyla amel ederiz. Zaten eğer hangi ibadeti adadığımızı biliyor isek, ayrıntıyı unutsak bile, adadığımız ibadeti yerine getirmemiz yeterlidir. Meselâ kurban kesmeyi adamışsak şayet, bunu hatırladıktan sonra, koyun mu, keçi mi, dana mı olduğu veya hangi günde kesmeyi plânladığımız, ya da etini kimlere vereceğimiz gibi konularda unutma mühim değildir. Bu durumda kurban edilmesi caiz olan herhangi bir hayvan alır ve adak niyetiyle kurban ederiz. Etini fakir fukaraya dağıtırız.